Kiedy podczas I Wojny Światowej żołnierze zwaśnionych stron Ententy i sojuszu państw Centralnych starły się w chaosie kurzu i błota na polach Europy, każdego dnia żniwo śmierci i zniszczenia pochłaniało około 5 tys. zabitych dziennie. Niespotykana jak dotąd liczba zgonów nie obejmowała tylko zastrzelonych żołnierzy. Wielu z nich umarło na skutek ran i zakażeń z nimi związanych w szpitalach polowych.
W trakcie działań wojennych podczas II Wojny Światowej, liczba żołnierzy umierających na skutek ran był niewspółmiernie niższa niż podczas wcześniejszego konfliktu.
Rozwiązaniem tej zagadki było odkrycie w 1928 roku przez Alexandra Fleminga penicyliny. Minęło 10 lat zanim Howard Florey i Ernst Chain zajęli się odkryciem Fleminga testując lek na myszach zarażonych paciorkowcem. Zdumiewiające działanie pierwszego antybiotyku na świecie postanowiono wykorzystać w szerszym zakresie. Idealnym celem było wojsko w szeregach którego infekcje związane ranami dziesiątkowały pacjentów szpitali polowych. Za ten milowy krok w medycynie Fleming, Florey i Chain w 1945 roku zostali uhonorowani nagrodą Nobla.
Tymczasem początkowa euforia została wystawiona na próbę po tym jak w 1947 roku zauważono pierwsze przypadki odporności bakterii na penicylinę. To dało początek badaniom nad lekami które nazwano antybiotykami.
Bakterie są najmniejszymi organizmami na ziemi, są najważniejsze jednocześnie mogą być najbardziej niebezpieczne dla naszego organizmu. Są wszędzie i razem mają siłę by zniszczyć życie na ziemi.
Obecność większości z nich jest uzasadniona, są we łzach chroniących oczy przed innymi bakteriami, pomagają trawić jedzenie w układzie pokarmowym, oraz chronią naszą skórę przed innymi niepożądanymi intruzami. Większość z tych mikroskopijnych organizmów jest pożyteczna dla naszego organizmu, inne są niegroźne. Jednakże istnieją bakterie niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka.
Idealnym przykładem jest gronkowiec złocisty, którego odporność na działanie antybiotyku przekształca go w MRSA czyli gronkowiec złocisty odporny na metycylinę. Jest on częstym przypadkiem zakażenia w szpitalach.
Postępujący moda nadużywania antybiotyków w ciągu ostatnich dekad doprowadziła do uodparniania się niektórych bakterii na działanie leku. Dzięki temu zanika naturalna odporność organizmu nabyta przez pokolenia do radzenia sobie z infekcjami.
Działanie antybiotyku polega na niszczeniu części ściany komórki. Kiedy ściana komórki bakterii zaczyna się rozpadać mechanizm obronny odbudowuje jej strukturę. Kiedy penicylina zagnieździ się wewnątrz nie pozwala odbudować ściany komórki i powoduje jej rozpad.
Czasami jednak inteligentna bakteria zmienia swoją charakterystykę stając się odporną na antybiotyk.
Poza tą jedną bakterią która nabrała odporności antybiotyk niszczy wszystkie inne, zarówno dobre jak i złe. Ta jedna ocalała bakteria zaczyna się dzielić i w ciągu kilku godzin powstaje kilka miliardów nowych bakterii. Następnym razem kiedy zażywamy antybiotyk robimy miejsce dla odpornych bakterii.
Odporność na antybiotyki rozprzestrzenia się w zatrważającym tempie. Jak dotąd naukowcy opracowali około 100 różnych antybiotyków z czego w realnym użytku pozostaje około 30, ponieważ reszta stała się bezużyteczna.
Połowa stosowanych antybiotyków nie pomaga pacjentom. Normą stało się przypisywanie antybiotyku na takie dolegliwości jak grypa czy przeziębienie, które jest wywołane przez wirus a nie bakterie. Niestety nawet nie stosując antybiotyku możemy go wchłaniać jedząc mięso zwierząt hodowlanych, które często bez żadnych ograniczeń jest im podawane w paszy.
Jak dotąd naukowcy jeszcze nadążają nad ujarzmianiem bakterii odpornych na antybiotyki. Jednak ta odporność ciągle rośnie. Wyścig o nasze zdrowie wciąż trwa, pytanie czy w pewnym momencie nie zostaniemy w tyle.
W trakcie działań wojennych podczas II Wojny Światowej, liczba żołnierzy umierających na skutek ran był niewspółmiernie niższa niż podczas wcześniejszego konfliktu.
Rozwiązaniem tej zagadki było odkrycie w 1928 roku przez Alexandra Fleminga penicyliny. Minęło 10 lat zanim Howard Florey i Ernst Chain zajęli się odkryciem Fleminga testując lek na myszach zarażonych paciorkowcem. Zdumiewiające działanie pierwszego antybiotyku na świecie postanowiono wykorzystać w szerszym zakresie. Idealnym celem było wojsko w szeregach którego infekcje związane ranami dziesiątkowały pacjentów szpitali polowych. Za ten milowy krok w medycynie Fleming, Florey i Chain w 1945 roku zostali uhonorowani nagrodą Nobla.
Tymczasem początkowa euforia została wystawiona na próbę po tym jak w 1947 roku zauważono pierwsze przypadki odporności bakterii na penicylinę. To dało początek badaniom nad lekami które nazwano antybiotykami.
Obecność większości z nich jest uzasadniona, są we łzach chroniących oczy przed innymi bakteriami, pomagają trawić jedzenie w układzie pokarmowym, oraz chronią naszą skórę przed innymi niepożądanymi intruzami. Większość z tych mikroskopijnych organizmów jest pożyteczna dla naszego organizmu, inne są niegroźne. Jednakże istnieją bakterie niebezpieczne dla zdrowia i życia człowieka.
Idealnym przykładem jest gronkowiec złocisty, którego odporność na działanie antybiotyku przekształca go w MRSA czyli gronkowiec złocisty odporny na metycylinę. Jest on częstym przypadkiem zakażenia w szpitalach.
Postępujący moda nadużywania antybiotyków w ciągu ostatnich dekad doprowadziła do uodparniania się niektórych bakterii na działanie leku. Dzięki temu zanika naturalna odporność organizmu nabyta przez pokolenia do radzenia sobie z infekcjami.
Działanie antybiotyku polega na niszczeniu części ściany komórki. Kiedy ściana komórki bakterii zaczyna się rozpadać mechanizm obronny odbudowuje jej strukturę. Kiedy penicylina zagnieździ się wewnątrz nie pozwala odbudować ściany komórki i powoduje jej rozpad.
Czasami jednak inteligentna bakteria zmienia swoją charakterystykę stając się odporną na antybiotyk.
Poza tą jedną bakterią która nabrała odporności antybiotyk niszczy wszystkie inne, zarówno dobre jak i złe. Ta jedna ocalała bakteria zaczyna się dzielić i w ciągu kilku godzin powstaje kilka miliardów nowych bakterii. Następnym razem kiedy zażywamy antybiotyk robimy miejsce dla odpornych bakterii.
Odporność na antybiotyki rozprzestrzenia się w zatrważającym tempie. Jak dotąd naukowcy opracowali około 100 różnych antybiotyków z czego w realnym użytku pozostaje około 30, ponieważ reszta stała się bezużyteczna.
Połowa stosowanych antybiotyków nie pomaga pacjentom. Normą stało się przypisywanie antybiotyku na takie dolegliwości jak grypa czy przeziębienie, które jest wywołane przez wirus a nie bakterie. Niestety nawet nie stosując antybiotyku możemy go wchłaniać jedząc mięso zwierząt hodowlanych, które często bez żadnych ograniczeń jest im podawane w paszy.
Jak dotąd naukowcy jeszcze nadążają nad ujarzmianiem bakterii odpornych na antybiotyki. Jednak ta odporność ciągle rośnie. Wyścig o nasze zdrowie wciąż trwa, pytanie czy w pewnym momencie nie zostaniemy w tyle.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz